Iedereen kent de verhalen van de grote superhelden. Ze hebben onmiskenbare krachten: supersnel, onverslaanbaar, met een blik die door muren kan breken. Maar er is één superkracht die je niet zo vaak hoort: de kracht van samen. En daar komt onze eigen superheld in dit verhaal: SuperSara (alias: ik-red-mezelf-en-iedereen-wel-vrouw)

Wie is SuperSara?

SuperSara is alles wat je je voorstelt bij een klassieke superheld: het kostuum? Check. Onmiskenbare superkrachten? Dubbelcheck. Zelfvertrouwen? O ja, dat had ze in overvloed. Maar er was één probleem: ze dacht dat ze alles alleen moest doen. En geloof me, dat liep niet zoals je zou denken.

De stad waar ze woonde werd plotseling bedreigd door een gigantisch snel groeiende plaag van zeemeeuwen en (ongelofelijk maar waar) zeehonden! Mensen renden in paniek rond, de politie zat vast tussen een horde zeehonden, de brandweer was te druk met een brandend strandpaviljoen en de rest van de hulpdiensten stond te discussiëren over wie er als eerste moest beginnen met evacueren. Niemand keek naar SuperSara voor de oplossing.

Maar zij dacht “als niemand iets doet, dan zal ik alles maar weer oplossen!”. Met een vette knipoog en superhelden-snelheid stormde ze naar voren. Dit ging een piece of cake worden, toch?

De Eerste Fout: Het Was Niet Zo’n Cake

SuperSara begon enthousiast aan haar missie. Ze trapte een fietsenstalling zo snel in stukken dat ze er een fuik voor de zeehonden voor maakte. Goed bezig, dacht ze. Maar toen zag ze dat er niet één groep zeehonden was, maar dat er op iedere hoek van de straat een aantal waren. Bovendien stikte het ook nog eens van de zeemeeuwen. Dat waren er honderden die zo over haar fuik heenvlogen. Het werd al snel duidelijk dat haar bewezen superkrachten niet zo effectief waren als ze dacht. “No worries,” zei ze tegen zichzelf, terwijl ze probeerde haar wankelende zelfvertrouwen bij elkaar te rapen. “Ze zijn misschien met veel, maar ik ben slimmer en sterker!”

En zo begon het: elke keer als ze een actie ondernam, kwam ze weer voor een nieuwe verrassing te staan. Ze begon te merken dat haar energie opraakte en haar superkracht leek niet zo onuitputtelijk als ze dacht. Tot ze in de verte iets zag wat ze nooit verwacht had: een groep doodgewone burgers stond bij een visrestaurant vis uit te delen aan de meeuwen en zeehonden en leidde ze stap voor stap de stad uit, terug naar het strand en de zee.

De Klap: “Waarom heb ik dat niet bedacht?”

Daar stond ze dan, uitgeput, haar haren in de war, haar superheldenmasker schuin op haar gezicht, terwijl ze de lucht afspeurde naar zeemeeuwen. En toen besefte ze dat ze de grootste fout van haar carrière had gemaakt: ze had de mensen om haar heen onderschat (en zichzelf … nou ja, je snapt het wel..okee… totaal overschat).

De Les van SuperSara: Superkracht Is Niet Alles

“Hee SuperSara”, riep een van de burgers. “Wil je helpen met opruimen, dan zijn we zo klaar!”. Terwijl ze haar kostuum een beetje recht trok en als een razende de rommel opruimde die de meeuwen en zeehonden hadden veroorzaakt, besefte SuperSara iets belangrijks. Het was niet haar kracht die de situatie gered had. Al had ze dat wel graag gewild. Maar haar kracht was een mooie aanvulling op het initiatief van de mensen die de meeuwen en zeehonden hadden weten te lokken met vis van de viswinkel.

Hoe zit het met jouw superhelden-eer?

Dus, als je ooit denkt: “Ik moet alles zelf kunnen doen!” – denk dan aan SuperSara. Misschien ben jij wel sneller, sterker of slimmer dan de rest, maar er is altijd wel iemand die jouw krachten aanvult. Samen kun je veel meer dan alleen, en het kost je misschien alleen een beetje superhelden-eer om dat toe te geven.